استاد محمد نوری 1 دی ماه 1308 در تهران بود. وی در جوانی آواز را نزد اولین باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه فرا گرفت.
او شیوه آواز خود را متاثر از اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی و محمد سریر می‌داند. استاد نوری آموزگار آواز و خواننده موسیقی ایرانی بود.
در این بخش از ملوبوک نگاهی به زندگی این استاد بزرگ خواهیم داشت.
آغاز فعالیت استاد محمد نوری
دهه بیستم آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران بود.
این تحول را می‌توان تا حدی تحت تاثیر گسترش موسیقی علمی و آثار کشورهای مختلف از طریق ضبط رادیو گرامافون دانست. در طی همین سال‌ها محمد نوری خوانندگی را با خواندن شعرهای جدید بر اساس ترانه‌های غربی و برخی قطعات کلاسیک نیز آغاز کرد.
در سال‌های بعد براساس تحصیلات دانشگاهی توانست هویت مستقلی در موسیقی ایران پیدا کند. با اجرای آثار اساتیدی توانست فضای متفکرانه به فرم آوازی خود ببخشد. به مدت پنج دهه، آوازهای استاد محمد نوری درمیان سه نسل اعتبار خاصی کسب کرده است. این استاد در طی سال‌ها سخت کوشی و با اجرای 300 قطعه و سرودن شعرهایی از ترانه‌های ماندگار در دل مردم ایران جای گرفت.
محمد نوری پس از انقلاب ایران، پس از مدتی سکوت فعالیت خود را با آلبوم شب سرد زمستانی آغاز کرد.
جوایز محمد نوری
نوری برنده جایزه خورشید طلایی در سال 1378 از جشنواره مهر، و دارای مدرک درجه یک از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
او در سال 1385 از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان چهره ماندگار برگزیده شد.
درگذشت
استاد نوری در تاریخ 9 مرداد سال 1389 در تهران در گذشت. او پس یک سال درگیری با بیماری سخت ، در بیمارستان تحت درمان قرار گرفت و دارفانی را وداع گفت.
از ماندگارترین آثار وی می‌توان به جان مریم، سرزمین محبوب من و ایران ایران اشاره کرد.
نظرات کاربران